Meestal voel je de baby voor de eerste keer rond twintig weken (bij een eerste kindje), bij een tweede kindje vaak wat eerder. En meestal weet je het niet zeker, je voelt wat borrelen of je voelt wat bubbelen en je denkt dat dat je baby is. Totdat het moment daar is dat je het zeker weet. Vanaf 28 weken zwangerschap moet je je baby elke dag voelen. Ook je partner kan nu de baby voelen. Super bijzonder natuurlijk! Maar wat gebeurt er als je de baby niet meer voelt?

Eigen persoonlijkheidje

Elke baby heeft in de buik al z’n eigen persoonlijkheidje. Sommige baby’s zijn de hele dag actief, sommige hebben hun momentjes. Sommige schoppen de ribben blauw en andere springen vrolijk rond op je blaas. Over het algemeen zijn jongetjes dan nog sterker dan meisjes en voel je ze dus meer/beter. Ons meisje is niet heel actief. We hebben een rustige baby die zich af en toe best laat voelen en soms best een spring-kwartiertje heeft, maar ze is niet heel sterk. Ik heb nog nooit pijn gehad van een schopje, maar ben juist erg blij met elke beweging en elke gezellige aanwezigheid van baby.

Wanneer bel je de verloskundige?

Met 32 weken kan je overal lezen dat baby’s in de baarmoeder minder ruimte krijgen, ze worden groter en kunnen zich minder makkelijk bewegen en schoppen minder. Wanneer ik de baby een dag niet voel schrik ik niet. We hebben geen ‘voetballertje’ en ze is nou eenmaal rustig. Dus toen wij als familie afgelopen zondag Sinterklaas aan het vieren waren en ik had haar de hele dag nog niet gevoeld vond ik het niet vreemd. Ik was druk, had veel afleiding en dacht er verder niet over na. ‘S avonds in bed probeerde ik wel weer even contact te maken. Eigenlijk doen we dat elke avond. Maar ook toen lag ze lekker te slapen.

Maandag was een rustige dag; overdag een beetje rommelen in huis en ’s avonds hadden we de cursus Samen Bevallen. Pas tijdens de rustige ademhalingsoefeningen die we ’s avonds in de cursus deden viel het me op dat ze ook tijdens de diepe buikademhaling zich niet liet voelen. In de auto naar huis heb ik mijn zorgen ook geuit naar mijn vriend. Omdat de verloskundige al eens eerder had aangegeven dat we toch elke dag de baby wel moesten voelen, wilde mijn vriend geen excuses horen (ik wilde eerst nog wel eens wat trucjes proberen thuis) en zorgde hij ervoor dat ik de verloskundige toch nog belde om 22.15 uur.

Onderzoek ‘minder leven’

Ik moet eerlijk toegeven; ik was bang dat de verloskundige ons telefonisch zou geruststellen en dat we naar huis gestuurd zouden worden met tips en trucs. Maar dat was niet het geval. De verloskundige was zeer begripvol en we mochten direct naar de praktijk toe komen. Daar aangekomen werd meteen het hartje gecheckt wat gelukkig sterk klopte! Natuurlijk waren de tranen in de auto al gekomen toen ik tegen mijn vriend zei dat ik de baby al even niet gevoeld had. De tranen kwamen nu weer terug. Ik was zo opgelucht toen ik het hartje hoorde dat het er weer uit kwam. Voor de zekerheid wilde de verloskundige ons toch doorsturen naar het ziekenhuis voor een uitgebreid onderzoek. Dus om 11 uur ’s avonds stapte wij nog het ziekenhuis binnen.

Door de tweedelijns verloskundige werden we snel en goed geholpen. De verloskundige was heel rustig en legde alles goed uit. Dit zorgde er al voor dat ik ook rustiger werd. We zouden een CTG onderzoek krijgen, waarbij het hartje van de baby een half uur gemonitord wordt en we kregen een echo. Er werden twee grote banden rondom mijn buik aangebracht met twee meetpunten, ééntje die het hartje van de baby in de gaten hield en één die controleerde of mijn baarmoeder rustig bleef. Ook werd mijn hartslag gemeten door een meetpunt op mijn vinger.

Grappig genoeg was de baby ontzettend actief waardoor het meetpunt van de CTG steeds het hartje kwijt raakte. We moesten het meetpunt regelmatig aanpassen. Toch voelde ik niets van de bewegingen.

Hier zie je de uitslag van het CTG onderzoek. De bovenste lijn is het hartje van de baby,
de middelste (oranje) lijn is mijn hartslag en onderaan zie je hoe rustig de baarmoeder is.

De verloskundige was tevreden met de uitslag van het onderzoek. Hierna kregen we nog een echo. De verloskundige nam wat metingen van de baby, het hoofdje werd gemeten, net zoals het buikje en het bot in het bovenbeentje. Ook de hoeveelheid vruchtwater werd opgemeten. De baby heeft nu nog voldoende vruchtwater om zich lekker in te bewegen. En de baby was perfect op grootte, lag allemaal precies op de curve. Vlak voordat we klaar waren met de echo zagen we opeens de beentjes bewegen en die schopjes voelde ik ook! Wat een opluchting!

De verloskundige heeft uitgelegd dat de baby gedraaid was, ze lag nu met de benen naar achter en schopt naar mijn rug toe. Dit is waarschijnlijk waardoor ik minder bewegingen voelde.

Uiteindelijk mochten we om 12 uur ’s nachts weer naar huis toe. Opgelucht dat alles goed was met onze kleine meid. Het was flink schrikken, maar ik ben zo ontzettend opgelucht dat we serieus genomen werden. Beide verloskundige hebben ons ook op het hart gedrukt dat als de situatie zich weer voordoet dat we dan direct weer moeten bellen. Liever een keer te veel gecheckt dan te weinig.

Sinds maandagavond voel ik onze meid heel veel. Alsof ze zich wil verontschuldigen dat ze ons heeft laten schrikken en ze zeker wil weten dat ik haar voel.

Hebben jullie wel eens dagen dat je de baby minder voelde? Heb je toen ook een extra onderzoek gehad?