Afgelopen weekend was Benthe voor het eerst ziek. Ze is bijna tien maanden oud, best ‘laat’ dus om voor het eerst ziek te zijn. Dat klinkt misschien raar, maar op de gemiddelde babywebsite staat dat kinderen in hun eerste levensjaar zo’n 12x ziek zijn. Ze had al heus wel eerder eens een goede snotneus gehad en eens een beetje verhoging. Maar echt koorts hadden we nog niet gehad.

40 graden plus

Donderdagavond was Benthe opeens een beetje warm. Op de opvang was er niets geks aan de hand geweest, ze was wel een beetje moe en daardoor een beetje dreinerig, maar niets raars. ’s Avonds voor het slapen gaan had ze 38,5 graden. Ondanks dat het dus wel boven de 38 graden uit kwam, wat voor veel mama’s toch een grens is. Heb ik er toch voor gekozen geen paracetamol (pcm) te geven. Ze oogde niet echt ziek en sliep daarna ook vrij snel.

Vrijdagochtend werd ze wakker met 38,7 graden en kozen we ervoor om wel pcm te geven, maar een kleintje van 60 gram. Die hadden we nog in huis, deze zijn voor baby’s tot 5,5 kilo. Dus eigenlijk niet geschikt, maar ik had niet iets anders in huis (schaam). ’s Middags had ze een dipje in de temperatuur, maar ’s avonds toen ze naar bed ging had ze weer 40,1 graden. Inmiddels hadden we dus wel even pcm 120 gram gehaald. Deze heeft ze ook gehad voordat ze ging slapen.

Vrijdag vond ik het stiekem wel even spannend. Dat klinkt vreemd, maar ze was echt rustig. Geen gewiebel, geen geklets, gelukkig kregen we nog wel wat lachjes. Maar flessen gingen er moeilijk in en eten helemaal niet. Uiteindelijk, met veel geduld en veel tussenpozen kreeg ze haar flessen wel op en boden we in de tussentijd water aan. Ook een beetje gepureerde pompoen (favoriet!) wilde ze niet.

Veel drinken en slapen

Zaterdag voelde ze zich nog niet heel veel beter. Ze schommelde de hele tijd tussen de 38,6 en 39,6 graden. We weten allemaal dat je vooral lekker moet drinken en goed moet slapen als je ziek bent. Maar beide wilde niet echt. Het waren meer hazenslaapjes en met de flessen hadden we geduld nodig. Gelukkig was de eetlust wel een beetje terug. ’s Ochtends ging er al een half banaantje in

Bellen met huisarts(enpost)

En wanneer ga je dan naar de huisarts of bel je een huisartsenpost? Ik deel even mijn afwegingskaders, maar let wel; ik ben geen medisch expert. Ik ben ‘gewoon’ een mama en ik had deze mentale checklist. Gelukkig heb ik ook een schoonmoeder met veel ervaring, ze heeft altijd in het ziekenhuis op de kinderafdeling gewerkt. Dus mijn schoonmama bel ik dan wel 😉

Volgens mij is het belangrijkste dat je altijd belt zodra je je zorgen maakt. Volg hierin echt je eigen gevoel, beter een keer teveel gebeld dan een keertje te weinig. Je wilt jezelf later toch echt niets verwijten.

• Als de temperatuur van je baby (tot drie maanden) boven de 38 graden stijgt.
• Als je kind na drie dagen nog koorts heeft.
• Als je baby ontroostbaar is of kreunend huilt.
• Als je kindje niet makkelijk wakker te krijgen is.
• Als je baby vlekjes of huidbloedingen krijgt tijdens de koorts.
• Als de kleine in een rap tempo steeds zieker wordt.
• Als de huidskleur verandert.
• Als je baby veel minder drinkt (minder dan de helft dan normaal).
• Als je kind een koortsstuip krijgt.
• Als er sprake is van overgeven en/of diarree. (uitdrogingsverschijnselen)
• Als je baby een nieuwe hoge koortspiek krijgt na een paar koortsvrije dagen.
• Als andere verschijnselen zich voordoen waarover je je zorgen maakt.

Koortsstuipen

Iets wat ik altijd spannend vind met paracetamol, is de kans op een koortsstuip. Het is niet gevaarlijk, maar volgens mij ziet het er zo eng uit. Tijdens de ehbo-avond voor ouders (aanrader) hebben we een filmpje gezien, het lijkt alsof je kindje dan een epileptische aanval heeft. Soms Het kindje maakt schokkende bewegingen en kan buiten bewustzijn raken. Het komt door de snel stijgende koorts, je kindje wordt dan zo warm dat de hersenen even kortsluiting maken. Altijd bellen als je kindje dit meemaakt.

De zesde ziekte

Benthe was zondagavond en maandagochtend beide koortsvrij. In overleg met de gastouder hebben we haar maandag dan ook gewoon daar naar toe gebracht. Ik vertrouw de gastouder volledig en weet dat ze overleg op het moment dat het bijvoorbeeld niet zou gaan. Uiteindelijk ging het heel goed, alleen wordt ze natuurlijk wel meer geprikkeld dan thuis. Ze had gelukkig wel goed kunnen slapen, maar was alsnog hartstikke op thuis. We kozen voor een kort badje en dan een lekkere fles en naar bed. Tijdens het badje zag ik wel dat ze allemaal vlekjes had op haar rug en buikje. Maar op de een of andere manier denk ik dan vaak dat ik het niet goed zie: het zal het licht zijn, of ik zie maar weer wat. Ze leek geen last te hebben van haar huid.

Dinsdag zag de gastouder het ook tijdens het verschonen en na een kort bezoek aan de huisarts was het duidelijk; de zesde ziekte. Onschadelijk, maar vervelend door de koorts die erbij hoort. Ze heeft wel echt een paar dagen nodig gehad om bij te komen, maar ons vrolijke meisje is weer terug. All giggles and smiles.

De ziekte gaat volgens mij rond, is het bij jouw thuis ook al geweest? Of een andere kinderziekte? Was je kleintje er wel weer snel bovenop. Ik hoor het graag.

Volg mij ook op Instagram en Facebook