“Ga jij naar mama lachen?” “Zal mama een flesje voor jou maken?” “Kom je lekker knuffelen bij mama.” Zomaar wat zinnen die ik regelmatig tegen ons kleine moppie zeg. Meerdere malen per dag klets ik lekker met haar en refereer ik naar mezelf als ‘mama’. Maar dan kijk ik weer eens in de spiegel en vraag ik het me toch af. “Ben ik nou echt al een mama?” Ik vroeg het me deze eerste moederdag hardop af.

De oermoeder?

Ja, ik ben zwanger geweest en heb haar bijna negen maanden bij me mogen dragen. Daarna heb ik een bevalling van 22 uur gehad, met haar als prachtig resultaat. We hebben samen een intensieve kraamtijd doorgemaakt en daarna hebben we nog heerlijk elke dag (en nacht) aan elkaar kunnen wennen en van elkaar kunnen genieten. En ook nu vind ik het heerlijk om haar op te halen van de gastouder en lekker weer bij me te nemen.

Ik voel me verantwoordelijk voor haar, ik hou van haar, ik zorg voor haar en ben bij haar. En ik ken haar. Ik ken haar huiltjes, haar gebaartjes, haar willetje. Ondanks dat er ook nog genoeg momenten zijn dat alles weer veranderd en ik weer helemaal moet wennen en geen idee hebt wat ze wil. Ik ben haar grootste cheerleader wanneer ze weer een speeltje te pakken heeft, wanneer ze kwebbelt op zichzelf van haar buikje naar haar rug weet te krijgen.

Met tijd groeit niet alleen de (intense) liefde, maar ook mijn rol. Opvoeden is natuurlijk al bezig, maar ik hoef haar nog niet toe te spreken, ze is nog niet in de ‘nee’ fase en stelt nog niet 500 keer per dag de vraag “Waarom?”. Mijn taak is om haar in haar behoefte te voorzien, haar te laten weten dat ik er altijd ben, dat ze veilig is en dat ze gewoon lekker kan zijn en kan groeien.

Maar nee, ik ben geen oermoeder. Ik ben niet een moeder die vroeger al droomde van haar eigen kindje en/of zwangerschap. Een moeder die een rotsvaste band voelt met haar baby zodra ze hem/haar op de borst krijgt na een bevalling. De moeder die een moeder instinct heeft en daar volledig op vaart. Nee, zo’n moeder ben ik niet. Ik benijd ze wel.

Soms vind ik het best lekker als ze een extra uurtje in haar bedje slaap. Ik vind het best lekker om ook weer aan het werk te zijn, waar ik niet alleen ‘mama van’ ben. Ik hou ervan om zelf een boekje te lezen, mijn blog bij te werken of lekker lang onder de douche te staan. En ik wordt er een betere moeder van. Ik wordt leuker als ik ook mijn eigen ding doe. En daarna kan ik me vol enthousiasme en vernieuwde energie me op mijn moederrol storten.

Mijn eerste moederdag

En zondag was het dan voor mij ook mijn eerste moederdag. Een rare dag, een vreemde dag. Een dag waarin ik ook voor het eerst in jaren mijn moeder bedankte en feliciteerde met moederdag, want haar snap ik ineens wel een stuk beter. Voor haar (mijn schoonmoeder en andere moeders) heb ik immens veel respect erbij gekregen. Ik heb namelijk een super makkelijk kind, eentje die veel slaapt, lacht, babbelt en eigenlijk alleen huilt als ze moe is of honger heeft. Maar wat als je een baby hebt zoals ik geweest ben? Gewoon drie maanden lang huilen, dag in, dag uit, gewoon omdat je huilt? Respect voor die mama’s. Of mama’s die kindjes hebben die ziek zijn, mama’s die in hun hart al mama zijn, maar nog geen kindje mogen hebben. Al die mama’s die het alleen moeten doen.

Mama’s, respect! Jullie zijn echt kanjers!

Mijn moederdag begon met een kop koffie op bed. Heerlijk! Kan niet zonder koffie ’s ochtends. Daarna haalde vriendlief onze Benthe uit haar bedje en bracht haar bij ons nog in haar slaapzakje, in dat slaapzakje zat opeens een cadeautje voor mama.

Ik kreeg een super mooie armband met haar naam erop. (no-spon)

Prachtig toch! Ben hier zo blij mee! Ik kan nu altijd naar haar naam kijken en even die oer-moeder gevoelens naar boven halen.

Ik vond het super bijzonder om die eerste moederdag te mogen vieren. Ook al hebben we verder niets bijzonders gedaan. Was het een rustige dag met ons drieën en waren we eigenlijk aan het bijkomen van de dagen daarvoor. Ik heb wel regelmatig naar mijn dochtertje gekeken en realiseerde me hoe bijzonder dit allemaal is. Hoe bijzonder het is om haar mama te mogen zijn.

Volg mij ook op Instagram en Facebook