Twee jaar oud, wat een mijlpaal

Vandaag is het zover, onze kleine grote meid is al twee jaar oud! Haar ontwikkeling is het afgelopen jaar zo onwijs groot geweest. Ik vind het echt een mijlpaal nu ze twee jaar is! En het klopt ook beter. We waren vorige week nog bij een restaurant en ze vroegen hoe oud ze was. Ik zei één, maar het voelde vreemd, ze is al zo veel verder.

Praten met twee woorden

Ik keek heel erg uit naar deze mijlpaal. Het moment dat ze niet meer losse woordjes zei, maar ook echt dingen ging combineren. Ik vind het geweldig grappig hoe ze het doet, het zijn alleen bijna allemaal commando’s. “mama zitten” “papa doen” “Benthe eten!”. En dan het liefst met een serieus hoofd en een dringende blik.

Helpen in het huishouden

Die grote meid van ons die helpt heel graag mee in huis, of het nou de stofzuiger is als papa aan de slag gaat. Of haar bordje naar de tafel brengen met het avondeten. Helpen is geweldig. Ik maak er maar gebruik van zolang het duurt.

Twee is nee

Of zoals Benthe het zegt ”nee, nee, nee”. Het verrassende was dat deze wijziging echt plotsklaps, in één nacht gebeurde. Plots kende ze het woordje ‘nee’ en gebruikt het ook overal voor. Soms helemaal prima, soms heel frustrerend, want ze gooit d’r kont echt in de krib. Gaat op de grond zitten en er is niets meer mogelijk. Hallo klein peutertje van me.

Rennen en springen

Ik heb het afgelopen jaar zo genoten van hoe zij begon te lopen. Van voorzichtig een wiebel voetje bij de bank, tot van de salontafel naar haar speeltjes toe. Daarna wilde ze buiten ook wel een stapje wagen. Veel vallen en veel opstaan. Maar het wiebelen is verdwenen. Ze rent, ze klimt, ze valt daardoor ook nog regelmatig. Maar het motto is op dit moment ‘hoe sneller, hoe beter’.

Avondeten is niet favoriet

Lekker eten vind ons meisje ook heel fijn. Broodjes tussen de middag, een appel of banaan; het gaat allemaal van harte naar binnen. En als ze ziet dat ik ga koken ’s middags roept ze al heel enthousiast ‘eten’! Dan helpt ze enthousiast met tafeldekken en wilt ze zo snel mogelijk in haar stoel gaan zitten. Maar als ik dan een bord met eten voor haar neus zet, dan kijkt ze me aan, schuift haar bord van zich af en roept ‘Laar!’ (klaar). En met geen mogelijkheid krijg ik zelfs maar een proef-hapje erin. Dit gaat nu al een paar weken zo, of in de saus nou over de pasta doe of ernaast. Het staat haar allemaal niet aan. Ik probeer mezelf maar gewoon te overtuigen dat het een fase is en dat ze zichzelf echt niet uithongert. Nog een extra broodje dan maar bij de lunch? Prima meid.

Wat krijgt ze dan voor haar verjaardag

Dit jaar vond ik het nog leuker om voor haar verjaardag te shoppen en ik moest mezelf ook echt inhouden. Vooral in december is het heel makkelijk om in de val van de koopjes te stappen en veel in te slaan. Van ons krijgt ze één groot cadeau en we doen met de familie nog een cadeau. Dan krijgt ze van vrienden vaak wat kleine dingetjes of boekjes.

Ons grote cadeau dit jaar is een keukentje! Super leuk, lichtjes in de ‘oven’ en de afzuigkap en kookplaat maken geluid. Van vrienden en familie krijgt ze invulling voor de keuken, zoals hout fruit en groente. Daarnaast krijgt ze van ons een ‘WeRock’ Rockerboard, dit is de Belgische variant van de Wobbel. We kozen voor deze variant omdat ze hierbij ‘vingerbescherming’ hebben. De onderkant loopt trapsgewijs, waardoor kleine vingertjes niet direct geplet worden als ze de rand van het board vasthouden.

Tot nu toe vind Benthe het super leuk en speelt ze er elke dag mee. Ze staat erop, alleen of met ons, ze zit erop, ligt erop. Of we draaien erom en het is een glijbaan waar ze vanaf gaat, of waar haar Zoef Zoef diertjes vanaf racen. Ik ben erg blij met de keuze voor dit board.