Wij hebben een huis gekocht!

Ja,…2019 was voor ons nog niet krankzinnig genoeg. Ik startte een studie van een half jaar, vriendlief doet een cursus van 12 weken, we plannen een bruiloft in het najaar… En toen zagen we op Funda hét huis voorbij komen.

Hét huis?

Ja… we houden ervan om op Funda te loeren, maar we hadden totaal geen plannen. We wonen pas 2,5 jaar in dit huis en we hebben een heerlijk plekje. Een mooie, moderne woning met een fijne tuin, in een ruim opgezette nieuwbouwwijk. Maar we weten ook al 2,5 jaar dat dit niet hét huis is waar we de komende 20 jaar zullen wonen. Dit was onze eerste stap op de woningmarkt. Gekocht in een super gunstige tijd, op één inkomen en op een heerlijke plek. Dit is een bijzonder huis omdat we hier een gezin zijn geworden.

Maar toen zagen we dit huis voorbij komen. Aan het water, vrijstaand, grote kamers, garage, het tikte alle boxen. We zagen het huis een paar dagen voor de NVM open huizen dag, een geweldig moment om gewoon vrijblijvend even binnen te spieken. Dus dat deden we.

Kijken, kijken, niet kopen

Dat was het idee. We gingen kijken en hoewel het huis echt allerlei boxen aantikte en we het super gaaf vonden; was dit niet de tijd en het was ook eigenlijk te duur. Dus nadat we gekeken hadden en het geweldig vonden hebben we het snel uit ons hoofd gezet.

Een paar dagen later belde de makelaar. Hij wilde weten wat we van het huis vonden. Vriendlief had hem aan de telefoon en vertelde eerlijk dat we het een geweldig huis vonden, maar dat we het ook echt te duur vonden. Er woont nu een ouder stel in wat naar een appartement wil verhuizen en het huis heeft nog wat modernisatie nodig. De makelaar begreep het en zou het doorgeven aan de verkopers.

Nog geen half uur later werd er weer gebeld dat de verkopende partij bereid was om te zakken met de prijs. En niet zomaar een klein beetje zakken met de prijs, maar echt flink zakken.

We konden dezelfde dag langs om nog een keer te kijken. Eerst twijfelde ik nog of ik dat wel wilde, want we hadden het huis al uit ons hoofd gezet. En we hebben het al druk genoeg. Moesten we dit wel willen? Uiteindelijk zijn we toch gaan kijken. Mocht dit inderdaad het huis zijn waar we de komende 20/30 jaar willen wonen, maakt het dan uit dat het nu niet uit komt?

En dan komt het bod

Het hele weekend hebben we gepraat. Het huis hadden we nu twee keer gezien, het voelde goed en het zag er zo goed uit. Ik zag mezelf er al zitten. En ze waren in prijs gedaald, en we hebben nu overwaarde op ons eigen huis en de rente staat lekker laag…. Gaan we het doen? Oh hemel. We gaan het doen!

Twijfelen, nadenken, overleggen. En dan het bod uitbrengen, voordat de andere partijen die ook nog zouden kijken dat konden doen. En de dag daarna kwam het verlossende antwoord. Het huis is van ons!

Het huis is van ons!

Het bod is geaccepteerd en het huis is van ons! Het is echt zo. Wauw! Wauw! Wat gebeurt er nu? Gaan we tekenen? Gaan we verhuizen? Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte.