Zwangerschapsupdate week 7

Dit was week zeven! Ik typ dit berichtje op zaterdag, de dag waarop mijn week acht begint. En wat was week zeven een ontzettend fijne week!

Van zenuwen naar vertrouwen

Waar ik in week zes nog super onrustig en echt super zenuwachtig was, kwam er deze week een bepaald vertrouwen over me heen. Dinsdag zouden we onze eerste echo hebben en hoewel ik me daar vorige week nog heel druk over maakte en ik bijna van uit ging dat het niet goed was. Kreeg ik maandag echt zin in de echo. Ik kon de uren wel aftellen.

Toen we bij de echo een kloppend hartje te zien kregen was ik om! Wat was dat een prachtig, magisch, geweldig speciaal moment!! De verloskundig was ook helemaal tevreden. Ze vond hem mooi krachtig kloppen, ze zag het ook al snel. Terwijl ik nog naar een grote zwarte vlek lag te kijken wat blijkbaar mijn volle blaas was, vond zij de baby al in de baarmoeder. Knap hoor wat ze kunnen zien op zo’n zwart/wit scherm.

Ik schrijf later nog een uitgebreider blog over hoe ik onze eerste afspraak bij de verloskundige vond.

Kalm met kwaaltjes

Na de echo voelde ik me vooral heel kalm. Het is nu eindelijk allemaal ‘echt’. Zo voelt het tenminste. We hebben een foto van met de Frummel erop, we hebben bij de verloskundige een super schattig koffertje van Woezel en Pip mee gekregen en we hebben de volgende afspraak gemaakt voor de termijn echo. Sinds dinsdag ben ik dus heel kalm en dat bevalt me een heel stuk meer dan dat zenuwachtige.

Ik kan nog niet zeggen dat ik echt heel veel last heb van kwaaltjes. Ik ben moe, dat wel, ondanks dat ik best wel goed slaap ben ik heel erg moe. Gelukkig kon ik afgelopen week een dag thuiswerken, toen heb ik in de ‘lunch-pauze’ even lekker liggen tukken op de bank. Ik ben soms met vlagen wat misselijk. Met die misselijkheid komt wel vaak dat ik dan misselijk wordt als we moeten eten…en de gedachten aan eten maakt me dan misselijk. Als ik dan toch wat eet dan wil het daarna vaak ook niet echt, ben ik weer misselijk. Het is een verwarrend signaal wat mijn lichaam af geeft. Ik ben er nog niet helemaal uit. Maar ik heb nog niet boven de toiletpot hoeven hangen. Wat dat betreft mag ik me dus echt in mijn handen knijpen! Ik kan en wil niet klagen.

Na de positieve echo hebben we ook wat vrienden ingelicht. Onze ouders en broers en zussen wisten het al, dat konden we niet voor onszelf houden. Maar één van onze beste vrienden zijn ook zwanger, zij zijn in september uitgerekend. En we vonden het wel heel leuk om het hen ook te vertellen. Vooral om dat ik hem al mijn hele leven ken. Onze moeders zijn goede vriendinnen en waren samen van ons zwanger. Geschiedenis herhaalt zichzelf nu dus dat wij ook gezamenlijk zwanger mogen zijn! Echt. Super. Bijzonder.

Tot zover deze weekupdate!

Tot de volgende.

Liefs Linda