De afspraak stond al een paar weken en wat keek ik (vriendlief ook) er naar uit! Met 29 weken en 5 dagen mochten wij eindelijk weer eens naar ons meisje kijken. Dit hebben wij sinds de 20 weken echo niet meer gedaan. Ook al voel ik haar regelmatig lekker schoppen en spartelen en hebben we het hartje ook wel gehoord tussentijds. Een echo is en blijft iets bijzonders.

We hadden de afspraak staan voor negen uur ’s ochtends, lekker meteen vanuit huis door. Ik vind dit zo fijn, dan hoef je niet de hele dag te wachten. Na het routine kletspraatje en de checks (mijn bloeddruk is nog steeds super goed 117/68 – joepie!) mocht ik gaan liggen en gingen we eens even spieken!

Wat mij dan opvalt (en waar ik erg om moet lachen) is hoeveel gel er nu op je buik wordt gesmeerd – haha. In vergelijking met de hoeveelheid gel bij 10 of 20 weken had ik het idee dat nu de hele tube leeg ging. 😉 Was natuurlijk gelukkig niet zo. En daar was ons meisje dan! Prachtig om te zien hoeveel ze weer gegroeid is!

Wat ik nu ook erg grappig vind, is dat je de bewegingen die je voelt ook ziet op het scherm. Eerder zag je je kindje wel bewegen, maar voelde ik nog niets. Ik vind het bijzonder dat het nu ‘klopt’!

Wat meten ze met de groeiecho?

Om te bepalen hoe groot ze nu is doen ze drie verschillende metingen. De verloskundige meet de omtrek van het hoofdje, de omtrek van het buikje en de lengte van het bot van het bovenbeen. Die metingen worden op een ‘algemene’ schaal gelegd en dan kijken ze hoe groot ze is en over vier weken krijgen we nog een groeiecho, zo houden ze bij of ze lekker op schema groeit.

Omdat mevrouw nog comfortabel met het hoofd naar boven ligt was het wat lastiger een juiste omtrek te krijgen van het hoofdje. De verloskundige vond de omtrek van het buikje en de lengte van het bovenbeentje belangrijkere en betrouwbaardere metingen. En wat denk je? Ze ligt helemaal op schema! Het buikje werd zelfs precies gemeten op 29+5 en het bovenbeentje op 29+1. Super mooi gemiddeld dus.

Over vier weken gaan we kijken of ze nog zo goed op schema ligt. Ik moet me zeggen dat ik zo blij ben dat ons meisje het goed doet! Tot nu toe, elke test, elke echo, elke controle dan ‘spat ze van het scherm af’ zullen we maar zeggen. Alles wat we horen tot nu toe is ‘goed, goed, goed’. En man wat zorgt dat er voor dat ik me gezegend voel. Ik besef me heel goed dat dit lang niet altijd zo is. Maar wat een geluk en wat een geruststelling elke keer weer! Zo blij.