Schopjes en plopjes – 24 weken update

Met 16 weken en 4 dagen hadden we eindelijk weer een echo! Wat waren we blij, het was inmiddels al ruim 6 weken geleden sinds we de baby gezien hadden en ik had er echt behoefte aan de bevestiging. Plus dat ik het heerlijk vind om gewoon te spieken bij de baby. Met 16 weken was dit de reden voor een pretecho waarbij we meteen het geslacht te weten zouden komen! Spannend.

Snel voelen…

Inmiddels weten we natuurlijk al een paar weken dat het een meisje wordt! Super spannend. Maar wat we ook te horen kregen tijdens deze echo was dat mijn placenta blijkbaar achter ligt! Fijn nieuws natuurlijk, want (zei ook de echoscopiste) de beentjes en voeten liggen tegen de buikwand aan. Ze zei letterlijk: “Oh, die zal je al wel snel voelen!”

Nou dat heb ik geweten, ik liep op wolken naar buiten. Snel de baby voelen!! Eindelijk de bevestiging van je kindje, buiten alle echo’s en hartje luisteren om. Echte dagelijkse bevestiging, dat leek me heerlijk. En eigenlijk ook echt wat ik nodig had.

Plopjes, vlinders en bubbels

Tijdens de controle bij de verloskundige met 19 weken en 4 dagen vroeg ook mijn verloskundig: “En, voel je de baby al?” Helaas voelde ik toen nog niets, of misschien wist ik het gewoon niet? Want als je het nog nooit gevoelt hebt, wat moet je dan voelen?

Mijn schoonzusje had het altijd over het gevoel van vlinders in je buik. Mijn moeder noemde het gekietel en mijn vriendinnetje zei altijd ‘plopjes’. Ja… ik had het gevoel dat ik nog steeds in het duister taste.

Met 21 weken en vier dagen (ja, blijkbaar is de maandag altijd mijn controle dag –haha-) mocht ik naar de gynaecoloog voor de twintig weken echo. Ook zij vroeg of ik de baby al voelde. Hier zei ik voor het eerst: “nou,…ik denk het wel?”. Het was inmiddels al vijf weken sinds die pretecho, vijf weken met avonden lang echt geconcentreerd in bed liggen en maar wat proberen te voelen.

Coca-cola plop!

Uiteindelijk met 24 weken durf ik nu toch echt wel te zeggen dat ik de baby al een poosje voel. Ik weet het nu echt al een paar weken zeker. Achteraf gezien begon het inderdaad in week 20. En hoe voelde het nou? Ik vergelijk het met de prik in cola (spa rood, tonic, casis, champagne, enz…), de bubbels die je in je glas naar boven ziet borrelen en dan ziet ploppen. Zo voelde het! Misschien kan je hier ook niets mee, maar zo kan ik het omschrijven. Kleine bubbels in je buik die zachtjes aan ploppen tegen je buikwand aan.

Later voelde het al snel alsof iemand echt even met een vinger tegen je buik aan prikt van binnen. Even een ‘Hallo! Ik ben er nog!’.

Vervelend?

Nee! Tot nu toe verveeld het ook nog geen moment. Ik vind het erg gezellig dat onze dame aanwezig is. Ze is overdag het meest actief, vooral als ik in overleg zit of aan mijn bureau mijn mail aan het weg werken ben. Ze laat nu ook zeker een aantal moment gedurende de dag weten dat ze er is. En ze wordt nu echt sterker! Vanaf week 23  wordt ze ook zwaarder,  deze week is ze al meer dan 100 gram gegroeid en dat voel je ook in manier waarop ze lekker bezig is daarbinnen.

Ik geniet van alle schopjes en plopjes en stootjes.

Wanneer wist jij het zeker dat je je baby voelde? Vond je het ook altijd genieten?